Showing 60841 results

Archival description
Print preview Hierarchy View:
Ascending

46345 results with digital objects Show results with digital objects

Cecylia Biegańska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Cecylia Biegańska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Cecylii Biegańskiej. Cecylia Biegańska urodziła się kilka lat przed II wojną światową na terenie kieleckiego, w rodzinie patriotycznej, zaangażowanej w działalność AK. Już jako dziecko udzielała się w ruchu oporu (kurierka, liczenie sprzętu wojskowego Niemców). Po wojnie osiadła we Wrocławiu. Magister inżynier chemii. Pracownik Politechniki Wrocławskiej. Opozycjonistka w PRL-u. Po licznych namowach grona profesorskiego przewodnicząca ZNP w instytucie, w którym pracowała. Członkini Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” na Politechnice Wrocławskiej. Współwydawczyni podziemnej gazetki „Obecność”. Od 1986 r. członkini Duszpasterstwa Ludzi Pracy w parafii przy Alei Pracy we Wrocławiu.

Maj Ewa

Wiesława Męcińska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Wiesława Męcińska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Wiesławy Męcińskiej. Wiesława Męcińska urodziła się w Borysławiu w dwudziestoleciu międzywojennym. Jej ojciec, Feliks Męciński, był nafciarzem. We wrześniu 1945 roku razem z całą rodziną trafiła do Wałbrzycha. Wałbrzychu skończyła szkołę pedagogiczną i od 1953 roku przez następnych 37 lat pracowała jako nauczycielka.

N.N.

Janusz januszkiewicz - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Janusz januszkiewicz - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Janusza Januszkiewicza. Janusz Januszkiewicz przeżył trzy okupacje Lwowa: radziecką, niemiecką i ponownie radziecką. Jego ojciec został zamordowany podczas wojny. Trzy lata odbywał służbę wojskową we Lwowie. Podczas przesiedlenia w 1959 roku wyjechał do Czerwieńska, a następnie do Wrocławia.

Kotwica Mateusz

Jerzy Jędrzejczak - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Jerzy Jędrzejczak - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Jerzego Jędrzejczyka. Jerzy Jędrzejczak urodził się 12 marca 1931 roku w Dęblinie. Jego rodzicami byli Sylwester Jędrzejczak (oficer lotnictwa Wojska Polskiego) oraz Genowefa, z domu Klimowicz. Wojnę spędza w Lublinie, po niej, kiedy rodzina przenosi się na Dolny Śląsk, uczęszcza do szkoły w Wadowicach. Po ukończeniu szkoły zaangażowany w zawodowy i amatorski boks, harcerstwo, działalność kulturalną.

Zubowski Piotr

Relacja Stefana Figlarka

Relacja Stefana Figlarka

Relacja Stefana Figlarka dot. wysiedlenia spod Wielunia w czerwcu 1940 roku i pobytu w obozie przejściowym w Konstantynowie k. Łodzi Zakres chronologiczny: 1940 Miejsca wydarzeń: Wieluń, Konstantynowo, Kraków, Mielec

Figlarek Stefan

Relacja Jerzego Wójcika

Relacja Igora Wójcika, członka Solidarności Polsko-Czechosłowackiej oraz Niezależnego Zrzeszenia Studentów we Wrocławiu, dyrektora Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu, pełnomocnika Marszałka Województwa Dolnośląskiego ds Kontaktów z Republiką Czeską. Relacja dotyczy działaności świadka w SPCzS oraz organizacji Festiwalu Niezależnej Kultury Czesko-Słowackiej.

Wójcik Igor

Relacja Marii Kuś

Relacja biograficzna Marii Kuś. Relacja dotyczy dzieciństwa na pograniczu polsko-niemieckim, II wojny światowej, konieczności dostarczania Niemcom dostaw żywności, wkroczenia do wsi Armii Czerwonej, ukończenia polskiego gimanzjum po wojnie i nauki w Liceum Administracyjno-Handlowym w Rybniku, pracy na stanowisku księgowej, uruchomienia Kopalnii Węgla Kamiennego „Borynia”, strajków w „Boryni” w latach 1980 - 81 oraz pobicia proboszcza Szerokiej - księdza Antoniego Łatko w 1991 roku.

Kuś Maria

Maria Kuś - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Maria Kuś - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Marii Kuś. Maria Kuś, z domu Gajda, urodziła się w rodzinie mającej tradycje powstańcze – ojciec i wuj brali udział w powstaniach śląskich. W czasie II wojny światowej Maria uczęszczała do niemieckiej szkoły i gimnazjum. Po zakończeniu wojny, dostała się do Liceum Administracyjno-Handlowego w Rybniku, które ukończyła zdaniem matury w 1950 roku. Wkrótce potem wyszła za starszego od siebie Józefa Kusia - ślusarza, którego znała od lat dziecinnych. Małżonkowie rozpoczęli budowę domu w miejscowości Szeroka, obecnie dzielnicy Jastrzębia-Zdroju, gdzie na świat przyszły ich trzy córki: Janina, Zofia i Danuta.

Nowak Iwona

Marta Heczko - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Marta Heczko - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Marty Heczko. Marta Heczko z domu Krypczyk, przyszła na świat 24 listopada 1931 roku w Pruchnej, na Śląsku Cieszyńskim. Przed wybuchem II wojny światowej, ukończyła pierwszą klasę polskiej szkoły podstawowej, a następnie w latach 1939-45 uczęszczała do szkoły niemieckiej. Ojciec pani Marty został wkrótce po wkroczeniu armii niemieckiej, powołany do Wehrmachtu. Wysłany na front wschodni, nigdy nie powrócił do domu; rodzina otrzymała lakoniczną informację o jego śmierci, a powojenne poszukiwania przez Polski Czerwony Krzyż nie odniosły skutku. W obliczu zbliżającego się do Pruchnej frontu, rodzina Krypczyków udała się na ewakuację do sąsiedniego Hażlacha, gdzie przebywała 6 tygodni. Po powrocie do Pruchnej, okazało się, że domostwo jest doszczętnie zniszczone i spalone.
Po wojnie pani Marta ukończyła siódmą klasę szkoły polskiej, nie kontynuowała jednak nauki, ze względu na liczne obowiązki domowe. 7 kwietnia 1951 roku, dwudziestoletnia pani Marta wyszła za mąż za pochodzącego z tej samej wsi, Erwina Heczkę. Po ślubie małżonkowie wyjechali do pobliskiego Skoczowa, gdzie pan Erwin pracował jako kierowca: najpierw w PSS-ie, a następnie w odlewni żeliwa. Tam też urodziło się pięcioro z sześciorga ich dzieci: Gustaw, Marian, Henryk, Edward i Krystyna. Po 11 latach Erwin i Marta zdecydowali się na powrót do Pruchnej i budowę domu na ojcowiźnie pani Marty. W Pruchnej przyszło na świat najmłodsze dziecko państwa Heczko - córka Bogusława. Mąż nadal pracował jako kierowca, przez ostatnie kilkanaście lat w PKS-ie. Po ciężkiej chorobie zmarł w 2006 roku. Pani Marta, która doczekała się 8 wnucząt i 8 prawnucząt, nadal mieszka w domu w Pruchnej.

Nowak Iwona

Relacja Tadeusza Rusnaka

Relacja księdza katolickiego Tadeusza Rusnaka. Relacja dotyczy lat 50-tych i 70-tych w Siedlęcinie, treningów lekkoatletyki, studiów na Akademii Rolniczej, przerwanych wstąpieniem do seminarium duchownego, posługi kapłańskiej w latach osiemdziesiątych, mszy za ojczyznę i przesłuchań przez aparat bezpieczeństwa, powstania podziemnego teatru Czterdzieści Cztery przy plebani, przenosin między parafamii we Wrocławiu i w okolicach Wrocławia, nominacji na proboszcza parafii uniwersyteckiej, odrestaurowania zabytków, a także odprawienia wspólnie z księdzem Stanisławem Orzechowskim, mszy w czasie strajku w 1980 roku w zajezdni autobusowej przy ul. Grabiszyńskiej.

Rusnak Tadeusz

Józefa Krośnicka - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Józefa Krośnicka - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Józefy Krośnickiej. Józefa Krośnicka (z d. Kołakowska) urodziła się w 1914 r. w Pułtusku, gdzie jej rodzice po powrocie ze Stanów Zjednoczonych prowadzili od 1910 r. sklep kolonialny. W Pułtusku ukończyła szkołę i zdała maturę, by następnie rozpocząć studia z zakresu historii, filozofii i historii sztuki na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Dyplom magistra otrzymała w 1937 r. na podstawie pracy o przyłączeniu Mazowsza do Korony w połowie XVI w. Po studiach powróciła do Pułtuska, gdzie rozpoczęła praktykę nauczycielską w gimnazjum im. Piotra Skargi. W czasie wojny działała w konspiracji i wstąpiła do tajnej organizacji nauczania. Prowadziła też sklep w pobliskim Płocochowie, gdzie znajdował się punkt przekazu wiadomości AK z tajną skrzynką pocztową. Podczas wojny, aby utrzymać się, zajmowała się domo-wą produkcją mydła i cukierków. Dostała się jednak do niewoli w Obozie Polskim „Bałtyk”, Bei der Lohmühle w Lubece w Niemczech. Tam pod koniec maja 1945 r. założyła pierwszą polską szkołę, którą prowadziła do 5 listopada. Wówczas w ra-mach zorganizowanego transportu dla cywilów, trafiła do Szczecina, a następnie do Poznania i Warszawy. Później z mężem Jerzym osiedliła się w majątku we wsi Stołeczna pod Szczecinem, gdzie Jerzy objął posadę zarządcy państwowego majątku (Państwowe Nieruchomości Ziemskie). Tam Józefa prowadziła też kursy dla analfabetów. W czasie PRL-u jej mąż został oskarżony bezpodstawnie o wywołanie pożaru w budynku należącym do pałacu i uznano go za wroga kraju, dlatego trafił do więzienia. Ją jako żonę również wtedy prześladowano. Po wyjściu z więzienia Jerzy zrzekł się posady w Stołecznej i przenieśli się do Sobowidza na Kociewiu, gdzie został tam dyrektorem Zakładu Rolnego, a Józefa pełniła funkcję kierowniczki miejscowej Szkoły Podstawowej w latach 1951–1961. Później rodzina Krośnickich przeprowadziła się do Pruszcza Gdańskiego i Józefa zaczęła pracę w Szkole Pod-stawowej nr 3 jako nauczycielka historii. Po przejściu na emeryturę zaczęła pisać książki o historii regionu dotyczące Żuław, Pruszcza Gdańskiego i okolic, m.in. Z czasów przełomu 1944-1945; Zanim Gdańskie Wyżyny wróciły do Polski; Księga pamiątkowa kolejarzy polskich z rejonu Pruszcza Gdańskiego…, W cieniu Gdańska, czy Żuławy Gdańskie w historię Pomorza Gdańskiego wpisane. Wspomnienia Józefy Krośnickiej ukazywały się też w serii publikacji Wyższej Szkoły Humanistycznej w Pułtusku „Pułtusk. Studia i materiały z dziejów miasta i regionu”. W 2010 r. otrzymyła tytuł Ambasadora Pruszcza Gdańskiego.

Paprot-Wielopolska Aleksandra

Nakaz płatniczy

Nakaz płatniczy

adresatem nakazu Piotr Maras zam. przy ul. Południowej 16 w Lubaniu 

Zarząd Miejski w Lubaniu

Kartka z życzeniami

Kartka z życzeniami

życzenia od państwa Cydzików dla Wandy Kiałki

Cydzik Czesława (z d. Hnatow)

Potwierdzenie wymeldowania

Potwierdzenie wymeldowania

potwierdzenie wymeldowania Walerii Falkowskiej z lokalu przy ul. Hallera 13 w Chełmży do Pustkowa Żurawskiego z dniem 14.09.1946 r.;

Zarząd Miejski w Chełmży

Zezwolenie radiofoniczne Nr 226

Zezwolenie radiofoniczne Nr 226

zezwolenie na posiadanie odbiornika radiowego wydane za opłatą 500 zł dla Ryszarda Przedlackiego, pracownika cukrowni w Pustkowie Żurawskim, zam. w Pustkowie Żurawskim, gm. Gniechowice dziś: gm. Kobierzyce;

Urząd Pocztowy Gniechowice

Zofia Karpińska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Zofia Karpińska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Zofii Karpińskiej. Zofia Karpińska urodziła się tuż przed II Wojną Światową w Łowiczu. Studiowała geografię na Uniwersytecie Wrocławskim. W czasie studiów zajmowała się organizacją rajdów uniwersyteckich oraz pracowała w przedsiębiorstwie geodezyjnym, a po ich ukończeniu w Akademii Rolniczej.

Maj Ewa

Results 1001 to 1100 of 60841